Çizimlerimi yaparken herhangi bir plana dahil olamıyorum.O an çizeceğim şey her neyse; benim de haberim olmuyor . bittiğinde anlıyorum ne çizdigimi.Yani zaten içimde var olan şeyler çıkmak istiyorlar benden dışarı. Bu bir şekilde korkutucu.İçimde benim de haberim olmayan bir takım duygular,üretimler var.Parmaklarımı kullanarak dışarı çıkıyorlar. Yani bir sanatçı,sanat yönetmeni,küratör vs.. olacaksam ki gittiğim yol bu oluyor okudugum bölüm itibariyle. O zaman benim üretimim hayatım boyunca haberim olmayan bir takım ögelerin üzerinden , doğaçlama olarak çıkacak demektir.Ve bunun bir kesinliği,zamanı,planı programı yok. Aslında hoş.
Annem hep derki: '' insanın hedefleri olması gerekir''.O hedeflere doğru yol almak gerekir.Mesleği elinde olması gerekir..vs....
Ben katılmıyorum bu duruma.Her hedefe ulaşıldıgında o anlık mutlulugun ardından gelen boşluk hissi insanı daha da mutsuz etmez mi? Karşıma çıkan yolları o anda seçmek ve sonuçlarını görerek yaşamak daha keyifli.Tamam biraz zor .Özellikle ''Annemin öngördüğü klasik sistemin parçası olma yaşantısı''na kıyasla çok daha karmaşık.
Şuanda bir hedefe dogru gitmiyorum.Küçük küçük hedeflerim var tabi.Mesela ayaklarım üşüyor, ve ben birazdan çoraplarımı giymeyi hedefliyorum. Ama bahsettiğim bu hedefler , o anlık ihtiyaclarım dogrultusunda karşıma çıkıyor. Ayaklarım üşümeden önce çoraplarımı giyerek,üşüyene kadar geçirebilecegim çıplak ayaklı vakitleri harcamış olucam gibi hissediyorum. Halının batan kıllarıyla oynamak,baş parmağımın kötü kesilmiş tırnağından rahatsız olmak,ayakları biçimsiz arkadaslarımı hatırlayıp onları düşünme fırsatımı elimden alıcak bu çoraplarımı önceden giyme durumu.
Şimdi çoraplarımı giymeye gidiyorum.Sonra da bi kahve yapıcam.Sütü de buzdolabından çıkartıp bardağın 5 te birine denk düşecek oranda doldurucam.Ardından 2 tatlı kaşığı kahveyle beraber kaynattığım suyu ilave edicem üstüne.Sonra tv de sponge bob başlıycak.onu izliyip.bi yandan da bi sigara yakıcam.Karnıma doğru çekilen ayaklarımın oluşturdugu güven hissiyle huzurlu dakikalar geçiricem.
Hedeflerim olmasa ben napardım tanrım!
*Çorapların tek tek oluşuna duydugum sinir ayrı bir yazma konusu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder