Gençler, yıllardır özgürlüğünüzü kısıtlayan durumlar karşısında hiç bir şey yapmayanlar,
Zannediyorsunuz ki bu ülkede sizin için bu olaylarla savaşacak bir
takım bıyıklı, yün kazaklı, tok sesli, karizmatik abiler/ablalar
var(ablalar bıyıksız) . Onlar izin vermezler özgürlüğünüzün
kısıtlanmasına...
Malesef yok öyle abiler! Yok öyle ablalar. Bir kaç kişi Taksim'de irite edici ses tonuyla muhalif
gazeteler dağıtıyor diye, zülfü livaneli sürekli karlı kayın
ormanlarında selam veriyor diye kurtulmuyorsunuz bu zihniyetten. Bizi ne
Zülfü kurtaracak, ne de laik saçlı kemalist amcalarınız.
Aydın bir kesim var sandım ben hep. İki köşe yazarı, arkasına milyonları
alan gazetelerde kafa tuttu diye gururlandım. Cafelerde gıdık
kabartarak kahvemi içerken nutuklar attım. Hepsi masturbasyondan hallice
konuşmalardı. Gerçekten çözüme odaklı hiç bir şey yapmadım. Sen de
yapmıyorsun.
Bu iş her an her yerde tepkini koyduğunda
çözülecek. Yanlışı düzelttiğinde, yürüyüp gitmediğinde. Gerekirse dayak
yediğinde, dışlandığında, aç kaldığında düzelecek.
Yere çöp
atan adama çöpünü iade edip, çöp tenekesini gösterdiğinde düzelecek.
İçki içemezsin dediklerinde "peki" demediğinde düzelecek. Evine girip
çıkanın hesabını sorduklarında "bu sizi neden ilgilendiriyor?" dediğinde
düzelecek.
O adamların eğitimleri yok, görgüleri yok,
özgüvenleri yok, bireysel fikirleri, vizyonları yok. O adamlar alırlar
arkalarına bir kavramı, bir oluşumu ve devam ederler. Bunun bugünkü adı
din, ahlak, manevi değerler. Tapacak bir güç ararlar sürekli.
İçlerindeki karaktersizlik tutunmak ister bir şeylere. Ve malesef insan
en iyi dostu olması gereken kendinden korkak. Yalnız kalma korkusuyla
bağlanır hemen bir değere, adama, ideaya.
Cinsel açlıklarına
seni de ortak etmek isterler. Fikir kıtlıkları yüzünden düşünmeni
istemezler. Günah derler, ayıp derler. Soru sorman, merak etmen,
araştırman onlara göre nafiledir. Gereksizdir.
Sen şuan
tatilde yediğin yemeğin fotoğrafını çekip "oh ne de güzel eğleniyorum"
diye altına yazı yazmakla uğraşırken. Birileri içki içmeni yasaklıyor.
Müziğine karışıyor. Cinsel hayatına/ tercihine karışıyor. İnancına/
inançsızlığıa karışıyor.
Televizyonlarıyla, gazeteleriyle, mahallendeki beyinleri yıkanmış adamlarıyla gürül gürül geliyorlar.
Özgürleşen bir nesilden korkuyorlar. Sen de biraz duyarlı ol be
kardeşim. Bu yazı pek iyi bir yazı olmayabilir. Çok daha
genişletilebilir içeriği. Neler var daha konuşacak. Ama şu içinde
bulunduğum durum karşısında utancımdan yazıyorum bunu. Utanıyorum bugüne
kadar sessiz kalışımdan. Kafamda yarattığım kurtarıcıların varlığına
olan inancım yüzünden kendime hak gördüğüm tembelliğimden.
Bu
gidişle yakındır başka ülkelere gidişimiz. Malesef tembelsiniz çünkü.
Ben de kendi kendime başka bir serzeniş yazmış olmaktan öteye
geçememişimdir herhalde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder