17 Temmuz 2012

Gençlere Nafile Serzeniş

Gençler, yıllardır özgürlüğünüzü kısıtlayan durumlar karşısında hiç bir şey yapmayanlar,

Zannediyorsunuz ki bu ülkede sizin için bu olaylarla savaşacak bir takım bıyıklı, yün kazaklı, tok sesli, karizmatik abiler/ablalar var(ablalar bıyıksız) . Onlar izin vermezler özgürlüğünüzün kısıtlanmasına...

Malesef yok öyle abiler! Yok öyle ablalar. Bir kaç kişi Taksim'de irite edici ses tonuyla muhalif gazeteler dağıtıyor diye, zülfü livaneli sürekli karlı kayın ormanlarında selam veriyor diye kurtulmuyorsunuz bu zihniyetten. Bizi ne Zülfü kurtaracak, ne de laik saçlı kemalist amcalarınız.

Aydın bir kesim var sandım ben hep. İki köşe yazarı, arkasına milyonları alan gazetelerde kafa tuttu diye gururlandım. Cafelerde gıdık kabartarak kahvemi içerken nutuklar attım. Hepsi masturbasyondan hallice konuşmalardı. Gerçekten çözüme odaklı hiç bir şey yapmadım. Sen de yapmıyorsun.

Bu iş her an her yerde tepkini koyduğunda çözülecek. Yanlışı düzelttiğinde, yürüyüp gitmediğinde. Gerekirse dayak yediğinde, dışlandığında, aç kaldığında düzelecek.

Yere çöp atan adama çöpünü iade edip, çöp tenekesini gösterdiğinde düzelecek. İçki içemezsin dediklerinde "peki" demediğinde düzelecek. Evine girip çıkanın hesabını sorduklarında "bu sizi neden ilgilendiriyor?" dediğinde düzelecek.

O adamların eğitimleri yok, görgüleri yok, özgüvenleri yok, bireysel fikirleri, vizyonları yok. O adamlar alırlar arkalarına bir kavramı, bir oluşumu ve devam ederler. Bunun bugünkü adı din, ahlak, manevi değerler. Tapacak bir güç ararlar sürekli. İçlerindeki karaktersizlik tutunmak ister bir şeylere. Ve malesef insan en iyi dostu olması gereken kendinden korkak. Yalnız kalma korkusuyla bağlanır hemen bir değere, adama, ideaya.

Cinsel açlıklarına seni de ortak etmek isterler. Fikir kıtlıkları yüzünden düşünmeni istemezler. Günah derler, ayıp derler. Soru sorman, merak etmen, araştırman onlara göre nafiledir. Gereksizdir.

Sen şuan tatilde yediğin yemeğin fotoğrafını çekip "oh ne de güzel eğleniyorum" diye altına yazı yazmakla uğraşırken. Birileri içki içmeni yasaklıyor. Müziğine karışıyor. Cinsel hayatına/ tercihine karışıyor. İnancına/ inançsızlığıa karışıyor.

Televizyonlarıyla, gazeteleriyle, mahallendeki beyinleri yıkanmış adamlarıyla gürül gürül geliyorlar.

Özgürleşen bir nesilden korkuyorlar. Sen de biraz duyarlı ol be kardeşim. Bu yazı pek iyi bir yazı olmayabilir. Çok daha genişletilebilir içeriği. Neler var daha konuşacak. Ama şu içinde bulunduğum durum karşısında utancımdan yazıyorum bunu. Utanıyorum bugüne kadar sessiz kalışımdan. Kafamda yarattığım kurtarıcıların varlığına olan inancım yüzünden kendime hak gördüğüm tembelliğimden.

Bu gidişle yakındır başka ülkelere gidişimiz. Malesef tembelsiniz çünkü. Ben de kendi kendime başka bir serzeniş yazmış olmaktan öteye geçememişimdir herhalde.

Hiç yorum yok: